Pielęgnacja ogrodu to sztuka, a jej ważnym elementem jest umiejętność dbania o rośliny iglaste. Przesadzanie tych szlachetnych drzew i krzewów to nie tylko zmiana ich lokalizacji, ale przede wszystkim szansa na zapewnienie im lepszych warunków do rozwoju, co ma bezpośredni wpływ na ich witalność i piękno. Aby ten proces przebiegł bez uszczerbku dla naszych zielonych ulubieńców, niezbędna jest dokładna wiedza – zarówno o optymalnym terminie, jak i o prawidłowych technikach wykonania. Niewłaściwe działania mogą prowadzić do osłabienia rośliny, a nawet jej obumarcia. Z drugiej strony, starannie zaplanowane i przeprowadzone przesadzanie pozwoli iglakom doskonale zaadaptować się w nowym miejscu, wzmocnić system korzeniowy i przez długie lata cieszyć oko swoją majestatycznością. Poniżej przedstawiamy szczegółowy przewodnik, który pomoże zapewnić sukces w tym odpowiedzialnym zadaniu.
Dlaczego przesadzanie iglaków jest tak ważne?
Powodów, dla których decydujemy się na przesadzanie roślin iglastych, jest wiele i często są one podyktowane zarówno estetyką, jak i potrzebami samych roślin. Może to być związane z przebudową ogrodu, chęcią zmiany kompozycji krajobrazu, a także koniecznością poprawy warunków bytowania rośliny. Nierzadko młode sadzonki, które początkowo miały dużo miejsca, z czasem zbyt mocno się rozrastają, zaczynając konkurować ze sobą lub z innymi gatunkami o zasoby takie jak światło słoneczne, woda i składniki odżywcze w glebie. Taki nadmierny ścisk może prowadzić do zahamowania wzrostu, osłabienia, a nawet do rozwoju chorób. Przeniesienie starszych, ale jeszcze nie zbyt dużych egzemplarzy, pozwala na rozwiązanie tych problemów. Dzięki temu roślina zyskuje odpowiednio dużo słońca, dostateczną ilość składników pokarmowych i wody, co sprzyja jej zdrowemu rozwojowi i intensywniejszemu wybarwieniu igieł. Ponadto, przesadzanie daje możliwość stworzenia bardziej harmonijnego i przemyślanego projektu ogrodu, wplatając iglaki w ogólną kompozycję w sposób, który podkreśla ich naturalne piękno. Dobrze zaplanowane przesadzanie to inwestycja w przyszłość rośliny – nie tylko ją ratuje, ale również stymuluje do dalszego, bujnego wzrostu i zwiększa jej odporność na niekorzystne warunki.
Idealny moment: Kiedy warto przesadzać rośliny iglaste?
Wybór optymalnego terminu jest decydującym czynnikiem dla pomyślnego ukorzenienia się iglaków po przesadzeniu. Istnieją dwa najbardziej sprzyjające okresy, kiedy rośliny najlepiej znoszą ten stresujący dla nich proces, minimalizując ryzyko niepowodzenia.
-
Wczesna wiosna
Okres ten następuje, gdy gleba już rozmarzła i zaczęła się delikatnie nagrzewać, ale aktywny wzrost wegetacyjny jeszcze się nie rozpoczął. W warunkach Polski zazwyczaj przypada to na marzec, kwiecień, a w niektórych regionach nawet początek maja, w zależności od panujących warunków klimatycznych i długości zimy. Podstawową zaletą wiosennego przesadzania jest fakt, że roślina ma przed sobą całe lato na ukorzenienie i pełną adaptację w nowym miejscu. System korzeniowy zaczyna intensywnie rozwijać się, gdy temperatura gleby staje się sprzyjająca, co pozwala mu szybko zasymilować nowy obszar. To właśnie wtedy roślina koncentruje swoją energię na odbudowie i rozbudowie korzeni. Jednakże bardzo ważne jest, aby nie zwlekać i nie przegapić momentu, gdy igły zaczną intensywnie rosnąć, ponieważ wtedy energia rośliny zostanie skierowana na rozwój części nadziemnej, a nie na korzenie, co może prowadzić do osłabienia rośliny i gorszego przyjęcia się. Najlepszy czas to moment, kiedy pąki iglaków są jeszcze uśpione, ale ziemia jest już na tyle plastyczna, by łatwo ją wykopać. -
Koniec lata – wczesna jesień
Ten okres obejmuje czas od końca sierpnia do połowy września, czasem do początku października w cieplejszych rejonach Polski. Do tego momentu wzrost pędów i igieł już się zakończył, a roślina zaczyna przygotowywać się do zimy. Temperatury powietrza stają się umiarkowane, a gleba jest jeszcze wystarczająco ciepła, co sprzyja tworzeniu nowych korzeni, bez marnowania energii na intensywny wzrost nadziemny. Przesadzanie jesienią daje roślinie wystarczająco dużo czasu, aby wzmocnić system korzeniowy przed nadejściem mrozów, co czyni ją bardziej odporną na zimowe warunki. Ważne jest, aby zakończyć wszystkie prace co najmniej miesiąc, a najlepiej sześć tygodni, przed przewidywanymi pierwszymi przymrozkami, aby korzenie zdążyły się choć trochę zadomowić. Zbyt późne przesadzenie jesienią naraża roślinę na mróz z niewystarczająco rozwiniętym systemem korzeniowym, co może skutkować uszkodzeniami mrozowymi i słabym startem wiosną.
Kiedy nie należy przesadzać:
Kategorycznie odradza się przesadzanie roślin iglastych w szczycie letnich upałów lub podczas silnych zimowych mrozów. Latem wysokie temperatury i intensywne słońce powodują nadmierny stres dla rośliny, prowadząc do szybkiego wysychania i obumierania, ponieważ uszkodzony system korzeniowy nie jest w stanie dostarczyć wystarczającej ilości wody. Roślina cierpi wtedy na tzw. szok transplatacyjny, objawiający się więdnięciem i brązowieniem igieł. Zimą natomiast zamarznięta gleba uniemożliwia tworzenie nowych korzeni, a same korzenie mogą ulec uszkodzeniom mechanicznym podczas wykopywania, a także są narażone na przemarznięcie. Dodatkowo, w okresie wegetacji (lato) roślina jest najbardziej wrażliwa na uszkodzenia, ponieważ cała jej energia jest skupiona na wzroście i fotosyntezie. Przesadzanie w tych ekstremalnych warunkach jest prawie zawsze skazane na niepowodzenie.
Przygotowanie do przesadzania: Gwarancja sukcesu
Sukces przesadzania w dużej mierze zależy od starannego i przemyślanego przygotowania. Etap ten obejmuje zarówno pracę z rośliną w jej dotychczasowym miejscu, jak i odpowiednie przygotowanie nowego stanowiska, które ma stać się jej nowym domem.
-
Przygotowanie rośliny
Na kilka dni przed planowanym przesadzaniem należy obficie podlać drzewo lub krzew iglasty w jego obecnym miejscu. Dobrze nawodniona gleba sprawi, że bryła korzeniowa będzie lepiej zwarta i stabilna, co znacząco zminimalizuje ryzyko uszkodzenia delikatnych korzonków włosowatych podczas wykopywania. Optymalnie jest wykonać to nawadnianie 2-3 dni przed pracami, aby woda miała czas wsiąknąć głęboko i dotrzeć do całego systemu korzeniowego, ale jednocześnie gleba nie była zbyt mokra, co utrudniłoby pracę. Dodatkowo, dla bardzo dużych egzemplarzy, rozważane jest przycięcie korzeni rok wcześniej, co stymuluje rozwój nowych, mniejszych korzeni bliżej pnia i ułatwia późniejsze przesadzanie, jednak jest to zabieg dla doświadczonych ogrodników. -
Wybór i przygotowanie nowego miejsca
-
Wymiary i lokalizacja
Wybierz miejsce, które będzie odpowiadało potrzebom konkretnego gatunku iglaka pod względem nasłonecznienia, ochrony przed wiatrem oraz dostępnej przestrzeni dla przyszłego wzrostu. Należy wziąć pod uwagę ostateczny rozmiar dorosłej rośliny – zarówno jej wysokość, jak i szerokość korony. Rośliny światłolubne, takie jak sosny, potrzebują pełnego słońca przez większość dnia. Gatunki cienioznośne, jak jodły czy cisy, lepiej czują się w półcieniu. Należy również pamiętać o ochronie przed silnymi wiatrami, które mogą wysuszać igły i uszkadzać pędy, szczególnie zimą. Przemyśl, jak roślina wpisze się w ogólną kompozycję ogrodu, aby nie dominowała nad mniejszymi nasadzeniami ani nie była zbyt ciasno posadzona. -
Drenaż
Upewnij się, że w nowym miejscu nie będzie dochodzić do zastoju wody. Iglaki, z nielicznymi wyjątkami (jak cisy w wilgotniejszych glebach), absolutnie nie tolerują przelania korzeni, które prowadzi do ich gnicia i w konsekwencji do obumierania rośliny. W przypadku ciężkich, gliniastych gleb, niezbędne jest wykonanie warstwy drenażowej na dnie dołka. Może ona składać się z grubej warstwy żwiru, potłuczonej cegły, keramzytu lub specjalnego granulatu drenażowego, o grubości od 15 do 30 cm. Taki drenaż zapewni swobodny odpływ nadmiaru wody i zapobiegnie zamakaniu korzeni. Jeśli teren jest bardzo podmokły, rozważ posadzenie rośliny na podwyższonej rabacie. -
Dół do sadzenia
Wykop dół, który będzie co najmniej 2-3 razy szerszy niż bryła korzeniowa i wystarczająco głęboki, aby szyjka korzeniowa rośliny (miejsce przejścia korzeni w pień) znajdowała się na tym samym poziomie, co w poprzednim miejscu. To niezwykle istotny moment, ponieważ zarówno zbyt głębokie posadzenie, jak i nadmierne uniesienie szyjki korzeniowej, może prowadzić do poważnych problemów – odpowiednio do gnicia pnia lub do wysychania korzeni. Szerszy dół jest potrzebny, aby korzenie miały luźną przestrzeń do szybkiego rozrastania się w świeżej, żyznej glebie. Średnica dołka dla młodej rośliny o wysokości 1-1,5 m powinna wynosić co najmniej 80-100 cm. -
Mieszanka glebowa
Wcześniej przygotuj bogatą i odpowiednio skomponowaną mieszankę glebową. Dla większości iglaków idealnie nadaje się mieszanka kwaśnego torfu (lub ziemi do iglaków), przekompostowanej ziemi liściowej, próchnicznej ziemi ogrodowej i piasku, w proporcjach np. 2:1:1:1. Torf zapewnia odpowiednie zakwaszenie i retencję wody, piasek poprawia przepuszczalność, a ziemia liściowa i ogrodowa dostarczają składników odżywczych i poprawiają strukturę. Można również dodać niewielką ilość specjalistycznego nawozu do iglaków, najlepiej w formie granulowanej, o spowolnionym uwalnianiu, ale nie przesadzaj z ilością, aby uniknąć poparzenia korzeni. Bezwzględnie unikaj dodawania świeżego obornika, który jest zbyt agresywny dla delikatnych korzeni iglaków i może spowodować ich spalenie.
-
-
Niezbędne narzędzia
Przygotuj komplet narzędzi: solidny szpadel (najlepiej szpadel ostro zakończony i łopatę do przesypywania), mocną plandekę lub dużą taczkę do transportu rośliny, ostry nóż lub sekator do ewentualnego przycinania uszkodzonych korzeni, wiadro lub konewkę do podlewania. Dla większych egzemplarzy może być potrzebna pomoc dodatkowych osób lub specjalistyczny sprzęt do podnoszenia i przenoszenia. Warto mieć pod ręką również rękawice ochronne oraz ewentualnie worki jutowe lub agrowłókninę do zabezpieczenia bryły korzeniowej.
Jak prawidłowo przesadzić roślinę iglastą krok po kroku
Proces przesadzania wymaga precyzji, ostrożności i delikatności, aby minimalizować stres dla rośliny i zapewnić jej najlepsze warunki do szybkiego ukorzenienia się w nowym miejscu.
-
Wykopywanie rośliny
- Odstąp od pnia na odległość, która odpowiada mniej więcej połowie średnicy korony, lub na 30-60 cm dla młodych, niewielkich roślin. Ta odległość wyznacza promień bryły korzeniowej, którą należy wykopać. Dla starszych, większych egzemplarzy bryła korzeniowa powinna być odpowiednio większa, tak aby obejmowała jak najwięcej drobnych korzeni włośnikowych, odpowiedzialnych za pobieranie wody i składników odżywczych.
- Odkop roślinę wzdłuż wyznaczonego okręgu, starając się zachować jak największy, zwarty kom ziemi wokół korzeni. Dla świerków i jodeł, które charakteryzują się bardziej powierzchniowym, włóknistym systemem korzeniowym, jest to stosunkowo łatwiejsze. Sosny natomiast, szczególnie starsze egzemplarze, często posiadają głęboki korzeń palowy, co znacząco utrudnia ich przeniesienie i wymaga większej ostrożności oraz głębszego kopania.
- Stopniowo zagłębiaj szpadel pod bryłę korzeniową, delikatnie podcinając wszystkie korzenie, które stawiają opór. Ważne jest, aby zachować integralność bryły ziemi, która chroni delikatne, drobne korzenie przed wyschnięciem i uszkodzeniem. Kopanie powinno być ostrożne, aby nie rozkruszyć ziemi.
- Gdy bryła korzeniowa zostanie w pełni odkopana i swobodnie rusza się w dole, delikatnie przechyl roślinę i, jeśli to konieczne, podetnij pozostałe korzenie, które jeszcze ją trzymają. Staraj się podnieść roślinę za bryłę korzeniową, a nie za pień.
- Natychmiast po wyjęciu z dołka, owiń bryłę korzeniową mocną jutową tkaniną, grubą folią lub agrowłókniną i zwiąż sznurkiem. Zapobiegnie to rozsypaniu się ziemi i wysychaniu korzeni.
-
Transportowanie
- Pod owiniętą bryłę korzeniową podłóż mocną plandekę, brezent lub specjalną matę do transportu roślin.
- Ostrożnie przetransportuj roślinę na nowe miejsce, używając plandeki, taczki lub wózka. Niezwykle ważne jest, aby unikać rozsypania bryły korzeniowej, ponieważ może to krytycznie uszkodzić system korzeniowy, zrywając delikatne włośniki i pozbawiając roślinę możliwości pobierania wody i składników odżywczych. Przenoszenie za pień jest niedopuszczalne, ponieważ może prowadzić do uszkodzenia kory i korzeni. Dla dużych roślin transport może wymagać kilku osób lub nawet specjalistycznego sprzętu.
-
Sadzenie na nowym miejscu
- Na dno przygotowanego dołu nasyp trochę świeżej, przygotowanej mieszanki glebowej, aby móc precyzyjnie wyregulować wysokość sadzenia.
- Ostrożnie opuść roślinę do dołka, upewniając się, że szyjka korzeniowa znajduje się dokładnie na tym samym poziomie co powierzchnia ziemi, z której roślina została wykopana. Możesz użyć listwy położonej w poprzek dołka, aby sprawdzić poziom.
- Jeśli korzenie są splecione (np. w przypadku roślin z doniczek), delikatnie je rozluźnij i rozłóż na boki, aby mogły swobodnie rosnąć w nowej glebie. Nie rozwijaj jednak splecionych korzeni siłowo.
- Stopniowo zasypuj dół przygotowaną mieszanką glebową, delikatnie ugniatając ją wokół korzeni. To ugniatanie jest Podstawowe, aby usunąć wszelkie kieszenie powietrzne, które mogłyby prowadzić do wysychania korzeni i uniemożliwiać im prawidłowy kontakt z glebą. Ugniataj delikatnie stopami lub rękami, ale nie zbyt mocno, aby nie zagęścić gleby nadmiernie.
- Wokół pnia uformuj niewielki wał ziemny, przypominający misę. Ten wał będzie zatrzymywał wodę podczas podlewania, kierując ją bezpośrednio do systemu korzeniowego i zapobiegając jej rozlaniu się na boki.
-
Obfite podlewanie
- Natychmiast po posadzeniu obficie podlej roślinę. Woda pomoże glebie szczelniej przylegać do korzeni, usunie resztki powietrza z dołka i zapewni roślinie początkową dawkę wilgoci. Podlewaj powoli i stopniowo, aby woda wsiąkała głęboko, docierając do wszystkich warstw bryły korzeniowej i świeżo nasypanej ziemi.
- W razie potrzeby, po tym jak woda wsiąknie i ziemia osiądzie, dodaj jeszcze trochę gleby, aby wyrównać poziom i uzupełnić ewentualne ubytki. Upewnij się, że szyjka korzeniowa nadal znajduje się na właściwym poziomie.
Pielęgnacja po przesadzeniu: Aby roślina się przyjęła
Właściwa pielęgnacja w okresie po przesadzeniu jest decydującym elementem dla pomyślnego ukorzenienia się i zminimalizowania tzw. szoku transplantacyjnego. Szok transplantacyjny to stresujący stan, którego doświadcza roślina po zmianie miejsca wzrostu, związany z naruszeniem systemu korzeniowego i zmianą mikrośrodowiska. Jego oznakami mogą być żółknięcie, brązowienie lub opadanie igieł, spowolnienie wzrostu, więdnięcie pędów, a nawet częściowe obumieranie korony.
-
Regularne podlewanie
Przez pierwszy rok, a zwłaszcza w okresach suszy, należy zapewnić roślinie regularne i głębokie podlewanie. Gleba wokół przesadzonej rośliny zawsze powinna być umiarkowanie wilgotna, ale nigdy przelana – nadmiar wody jest równie szkodliwy jak jej niedobór. Lepiej podlewać rzadziej, ale obficiej, pozwalając wodzie swobodnie przeniknąć do wszystkich korzeni, niż często, ale płytko. Sprawdzaj wilgotność gleby palcem na głębokość kilku centymetrów przed każdym podlaniem. W upalne, suche dni może być konieczne podlewanie nawet co 2-3 dni, natomiast w chłodniejsze okresy raz na tydzień lub rzadziej. -
Ściółkowanie (mulczowanie)
Po podlaniu, pokryj przestrzeń wokół pnia (tzw. misę) warstwą ściółki o grubości 5-10 cm. Ściółka może składać się z kory sosnowej, zrębków drzewnych, sosnowych igieł, kompostu lub trocin. Wybór odpowiedniej ściółki jest ważny.- Zachowanie wilgoci: Ściółka znacząco zmniejsza parowanie wody z gleby, pomagając utrzymać stałą wilgotność podłoża, co jest niezwykle ważne dla nowo posadzonych korzeni.
- Regulacja temperatury: Chroni korzenie przed przegrzewaniem w lecie oraz przed gwałtownymi wahaniami temperatury i przemarzaniem w zimie, działając jak izolator.
- Tłumienie chwastów: Zapobiega wzrostowi chwastów, które mogłyby konkurować z młodą rośliną o wodę, światło i składniki odżywcze, osłabiając ją.
- Poprawa struktury gleby: Organiczna ściółka stopniowo rozkłada się, wzbogacając glebę w materię organiczną, poprawiając jej strukturę i dostarczając powoli uwalnianych składników pokarmowych.
-
Ochrona przed słońcem i wiatrem
Dla dużych egzemplarzy lub roślin przesadzonych w bardziej otwarte i słoneczne miejsce, może być konieczna tymczasowa ochrona przed bezpośrednim, intensywnym słońcem oraz silnym wiatrem. Jest to szczególnie istotne w pierwszych miesiącach po przesadzeniu, a także zimą, kiedy niewzmocnione korzenie nie są w stanie w pełni dostarczyć wody do igieł, co może prowadzić do tzw. „zimowych oparzeń” (suszy fizjologicznej). Użyj agrowłókniny, siatki cieniującej lub jutowej tkaniny do stworzenia tymczasowego osłony lub parawanu, który złagodzi ekspozycję na czynniki atmosferyczne. -
Powstrzymywanie się od nawożenia
W pierwszym roku po przesadzeniu należy unikać intensywnego nawożenia. System korzeniowy znajduje się w fazie odbudowy i regeneracji, a nadmiar nawozów mineralnych może go poparzyć, osłabiając roślinę. Może również stymulować niepożądany wzrost pędów kosztem rozwoju korzeni, podczas gdy główna energia rośliny powinna być skierowana na ukorzenianie się. Jeśli już musimy nawozić, to dopiero od drugiego roku, stosując specjalistyczne, wolnodziałające nawozy do iglaków, zgodnie z zaleceniami producenta. -
Monitorowanie
Regularnie, co najmniej raz w tygodniu, dokładnie oglądaj roślinę pod kątem oznak stresu: żółknięcia, brązowienia lub opadania igieł, więdnięcia pędów, czy pojawienia się szkodników lub chorób. Wczesne wykrycie problemów pozwoli szybko podjąć odpowiednie środki zaradcze i zwiększy szanse rośliny na przeżycie. Pamiętaj, że iglaki reagują na stres z opóźnieniem, więc nawet drobne zmiany powinny wzbudzić Twoją czujność.
Cechy różnych gatunków iglaków i minimalizacja szoku transplantacyjnego
Chociaż ogólne zasady przesadzania są stosowane do większości roślin iglastych, istnieją pewne różnice, wynikające z ich biologii i specyfiki systemu korzeniowego, które warto wziąć pod uwagę.
-
Sosny (Pinus)
Często mają głęboki, palowy korzeń. To sprawia, że przesadzanie dorosłych sosen jest niezwykle trudne, a wręcz ryzykowne. Uszkodzenie głównego korzenia palowego drastycznie zmniejsza szanse rośliny na przeżycie, ponieważ pełni on funkcje kotwiczenia i głębokiego pobierania wody. Młode sosny, które mają jeszcze bardziej kompaktowy system korzeniowy, znoszą przesadzanie znacznie lepiej. Przy przesadzaniu sosen, szczególnie tych nieco starszych, należy wykopać bardzo dużą i głęboką bryłę korzeniową. W niektórych przypadkach, jeśli planujemy przesadzenie dużej sosny, można rozważyć podcięcie korzeni rok wcześniej, aby stymulować rozwój nowych, drobnych korzeni w obrębie mniejszej bryły. -
Świerki (Picea) i Jodły (Abies)
Te gatunki zazwyczaj posiadają bardziej włóknisty, płytko rozłożony system korzeniowy, który koncentruje się bliżej powierzchni gleby. Dzięki temu są one nieco łatwiejsze do przesadzania, ponieważ łatwiej jest zachować większą część masy korzeniowej w bryle ziemi. Jednak nadal wymagają ostrożnego podejścia, aby nie uszkodzić delikatnych włośników. Starsze świerki i jodły nadal wymagają dużej bryły korzeniowej, a ich transport bywa wyzwaniem. -
Tuja (Thuja) i Jałowce (Juniperus)
Te popularne w projektowaniu krajobrazu rośliny, zwłaszcza te hodowane w pojemnikach lub regularnie przycinane, mają zazwyczaj bardzo zwarty i dobrze rozwinięty system korzeniowy. Z tego powodu stosunkowo łatwo znoszą przesadzanie, pod warunkiem, że bryła korzeniowa pozostanie nienaruszona i wystarczająco duża. W przypadku jałowców, które często mają rozłożyste korzenie, należy zadbać o zachowanie szerokiej bryły. Rośliny te często szybko się regenerują po prawidłowo wykonanym przesadzeniu. -
Modrzew (Larix)
Jako jedyny liściasty iglak, modrzew może być przesadzany w stanie spoczynku (jesienią lub wczesną wiosną), podobnie do drzew liściastych, nawet bez bryły korzeniowej. Oczywiście, zachowanie bryły ziemi zawsze zwiększa szanse na przyjęcie się, ale jego zdolność do regeneracji jest większa niż u zimozielonych iglaków. Jest to wyjątek od ogólnej zasady, co czyni go nieco łatwiejszym w relokacji.
Minimalizacja szoku transplantacyjnego:
Aby zredukować skutki stresu po przesadzeniu, oprócz właściwej pielęgnacji, można zastosować wspomagacze ukorzeniania, takie jak „Korzeń-Plus” (lub inne produkty zawierające kwas indolylooctowy) czy inne biostymulatory. Preparaty te, zawierające hormony roślinne, sprzyjają szybszemu formowaniu nowych korzeni oraz poprawiają ogólną odporność rośliny, przyspieszając proces adaptacji. Można je stosować poprzez podlewanie roztworem zaraz po posadzeniu i w ciągu kilku kolejnych tygodni. Opryskiwanie korony preparatami antystresowymi (na przykład „Epin”, „Cyrcron” lub ekstrakty z alg morskich) również może pomóc roślinie szybciej się zregenerować. Środki te poprawiają metabolizm rośliny, zwiększają jej odporność na stres wodny i termiczny, a także przyspieszają produkcję substancji ochronnych. Aplikacja powinna być regularna przez kilka tygodni po przesadzeniu.
Pamiętaj, że sukces przesadzania iglaków zależy od Twojej uwagi do detali, cierpliwości i przestrzegania tych ważnych zaleceń. Staranność w traktowaniu tych szlachetnych roślin z pewnością zostanie wynagrodzona ich pięknem i majestatem w Twoim ogrodzie przez wiele nadchodzących lat.
