Przesadzanie bylin: Kiedy, jak i dlaczego to robić krok po kroku

Przesadzanie kwiatów to znacznie więcej niż rutynowa czynność ogrodnicza. To proces, który daje roślinom nowe życie, otwiera przed nimi perspektywy bujniejszego wzrostu i obfitego kwitnienia, a także umożliwia rozmnażanie i odświeżanie wyglądu rabat. Każdy, kto choć raz doświadczył widoku pięknej, odnowionej byliny, wie, że prawidłowo wykonane przesadzanie to inwestycja w zdrowie i estetykę ogrodu. Nie jest to jednak zadanie, które można wykonać w dowolnym momencie i w dowolny sposób. Sukces przedsięwzięcia zależy od wielu czynników, takich jak właściwy czas, odpowiednie przygotowanie miejsca, technika wykonania oraz troskliwa pielęgnacja po zabiegu. Zrozumienie tych zasad jest podstawą, aby nie narazić roślin na zbędny stres i zagwarantować im szybkie przyjęcie się w nowym otoczeniu. Ten przewodnik ma na celu dostarczenie kompleksowej wiedzy, która pozwoli na pewne i skuteczne przeprowadzenie każdej operacji przesadzania, zmieniając ją z potencjalnego wyzwania w satysfakcjonującą część ogrodniczej pasji.

Dlaczego warto przesadzać kwiaty? Poznaj powody odświeżania ogrodu

Istnieje wiele przekonujących powodów, dla których ogrodnicy decydują się na przesadzanie bylin. To działanie, choć wymaga pewnego wysiłku, przynosi liczne korzyści dla samych roślin, jak i dla całego ogrodu. Rozumienie tych przyczyn pomaga zaplanować prace w optymalny sposób.

Po pierwsze, z czasem wiele bylin, zwłaszcza te o szybkim tempie wzrostu, rozrasta się, tworząc zbyt gęste kępy. Taki nadmierny rozrost prowadzi do wzmożonej konkurencji o zasoby – światło, wodę i składniki odżywcze z gleby. W rezultacie poszczególne rośliny stają się słabsze, ich kwitnienie jest mniej obfite, a same kwiaty mogą być mniejsze lub słabiej wybarwione. Przesadzanie połączone z podziałem kępy pozwala na rozluźnienie nasadzeń, zapewniając każdej części rośliny przestrzeń do swobodnego rozwoju i dostęp do niezbędnych substancji. To w zasadzie reset dla rośliny, który stymuluje ją do odnowionego, bujnego wzrostu.

Po drugie, wiele gatunków bylin, takich jak popularne funkie (hosty), liliowce, irysy czy tawułki (astilbe), z wiekiem traci swoją dekoracyjność w centralnej części kępy. Środkowa część rośliny może zamierać, stawać się zdrewniała lub po prostu mniej witalna, co negatywnie wpływa na ogólny wygląd. Przesadzanie z podziałem kępy jest idealnym sposobem na odmłodzenie takiej rośliny. Usuwając stare, zdrewniałe lub obumarłe części i sadząc młodsze, zewnętrzne fragmenty, pobudzamy roślinę do tworzenia nowych pędów i intensywniejszego kwitnienia. To nie tylko poprawia wygląd, ale także przedłuża życie byliny w ogrodzie.

Po trzecie, przesadzanie jest jedną z najprostszych i najskuteczniejszych metod rozmnażania wielu bylin. Podział dużej kępy na kilka mniejszych części, z których każda staje się niezależną rośliną, pozwala na szybkie powiększenie kolekcji lub obdarowanie znajomych. Wiele gatunków, zwłaszcza te tworzące kłącza lub rozłogi, doskonale znosi ten zabieg, dając ogrodnikowi możliwość łatwego powielenia ulubionych odmian bez konieczności kupowania nowych sadzonek. To ekonomiczny i przyjemny sposób na wzbogacenie ogrodu.

Wreszcie, zmiana miejsca może być podyktowana potrzebami reorganizacji przestrzeni ogrodowej, takimi jak zmiana koncepcji aranżacyjnej, konieczność przeniesienia rośliny w bardziej odpowiednie warunki (np. z miejsca zacienionego na słoneczne, jeśli pierwotne nasadzenie okazało się nieudane) lub po prostu chęć poprawy jakości gleby wokół niej. Czasem, po latach uprawy w jednym miejscu, gleba staje się uboga w składniki odżywcze lub zbyt zbita, co hamuje wzrost. Przesadzenie daje możliwość wzbogacenia podłoża kompostem i poprawy jego struktury, tworząc nowe, sprzyjające warunki dla rośliny.

Idealny moment na zmianę miejsca: kiedy przesadzać kwiaty?

Wybór odpowiedniego terminu jest jednym z najważniejszych aspektów, decydującym o powodzeniu przesadzania. Rośliny najlepiej znoszą ten zabieg w okresach, gdy ich aktywny wzrost jest spowolniony lub wstrzymany, a gleba jest odpowiednio wilgotna, ale nie przemoczona. Przestrzeganie tych zasad minimalizuje szok związany ze zmianą miejsca i pozwala roślinom skupić energię na regeneracji systemu korzeniowego, a nie na utrzymywaniu liści czy kwiatów.

Ogólnie rzecz biorąc, najlepszymi porami na przesadzanie bylin są wczesna wiosna i późne lato/wczesna jesień. Te okresy charakteryzują się umiarkowanymi temperaturami i często zwiększoną wilgotnością, co sprzyja szybkiej regeneracji i ukorzenieniu się roślin. Wiosną, po zimowym spoczynku, rośliny mają przed sobą cały sezon wegetacyjny, aby się zaaklimatyzować i wzmocnić. Jesienią natomiast, po zakończeniu intensywnego kwitnienia i produkcji nasion, rośliny wchodzą w fazę spoczynku, co pozwala im spokojnie ukorzenić się przed nadejściem zimy. To właśnie te momenty dają największe szanse na sukces i zdrowy rozwój kwiatów w nowym miejscu.

Wiosenne przesadzanie: nowa energia po zimie

Wiosna, tuż po ustąpieniu ostatnich przymrozków, ale jeszcze przed pełnym rozpoczęciem aktywnego okresu wegetacyjnego, jest uznawana za optymalny czas na przesadzanie wielu bylin. Ten okres charakteryzuje się zazwyczaj umiarkowanymi temperaturami i naturalną, zwiększoną wilgotnością gleby po roztopach i wiosennych deszczach, co sprzyja szybkiej regeneracji systemu korzeniowego roślin. Przesadzanie należy przeprowadzić, gdy pojawiają się pierwsze młode pędy, ale liście nie są jeszcze w pełni rozwinięte. Dzięki temu roślina może przekierować całą swoją energię na odbudowę uszkodzonych korzeni i zakorzenienie się w nowym miejscu, zamiast na utrzymywanie dużej masy zielonej.

W Polsce wiosenne przesadzanie zazwyczaj odbywa się od kwietnia do połowy maja, po minięciu ryzyka silnych nocnych przymrozków. Jest to doskonały moment dla wielu popularnych gatunków, które kwitną latem lub jesienią. Do roślin, które szczególnie dobrze znoszą wiosenne przesadzanie, należą: funkie (hosty), liliowce, floksy, żurawki (heuchery), tawułki (astilbe), ostróżki (delphinium) oraz irysy (zwłaszcza te o włóknistym systemie korzeniowym, jak irysy syberyjskie). Ich witalność i zdolność do szybkiej regeneracji sprawiają, że w pełni wykorzystują długi sezon wegetacyjny, aby umocnić się i przygotować na obfite kwitnienie w przyszłości. Dodatkową zaletą wiosennego przesadzania jest to, że pozwala ono na bieżąco korygować i planować rabaty, widząc już pierwsze oznaki życia w ogrodzie.

Jesienne przesadzanie: przygotowanie do zimowego spoczynku

Jesień to kolejna bardzo dobra pora na przesadzanie, szczególnie dla bylin, które zakończyły kwitnienie latem i wczesną jesienią. Okres ten, podobnie jak wiosna, oferuje niższe temperatury i często większą wilgotność, co jest korzystne dla ukorzeniania się roślin. Należy jednak pamiętać o kluczowej zasadzie: przesadzanie powinno odbyć się na 4 do 6 tygodni przed nadejściem pierwszych, trwałych mrozów. Ten czas jest niezbędny, aby system korzeniowy rośliny zdążył się zregenerować i zakotwiczyć w nowym miejscu, zanim ziemia zamarznie. W zależności od regionu Polski, jesienne przesadzanie zazwyczaj przypada na wrzesień i początek października.

Jesienią doskonale przesadza się byliny takie jak piwonie (choć z nimi postępuje się bardzo rzadko i niezwykle ostrożnie, ponieważ nie przepadają za zmianami), tojad (aconitum), zawilce (anemone), krwawniki (achillea) czy wspomniane wcześniej liliowce. Dużą zaletą jesiennego terminu jest to, że po przesadzeniu roślina w naturalny sposób wchodzi w okres spoczynku zimowego. Ten czas regeneracji, bez presji intensywnego wzrostu nadziemnej części, pozwala jej na spokojną adaptację do nowych warunków i rozwój silnego systemu korzeniowego, dzięki czemu na wiosnę jest już dobrze przygotowana do nowego sezonu wegetacyjnego i obfitego kwitnienia. Jest to szczególnie korzystne dla roślin, które wymagają stabilizacji przed nadejściem wiosennego szału wzrostu.

Przesadzanie po kwitnieniu: dla wiosennych piękności

Niektóre byliny, szczególnie te, które prezentują swoje kwiaty wczesną wiosną, najlepiej przesadzać po zakończeniu ich kwitnienia. Przesadzenie roślin w tym momencie, gdy ich główny wysiłek energetyczny związany z reprodukcją (kwitnieniem i zawiązywaniem nasion) już minął, pozwala im na skupienie się na regeneracji i przygotowaniu do następnego sezonu. Jest to szczególnie istotne dla gatunków, które wcześnie zaczynają wegetację, a ich energia w tym okresie jest w dużej mierze skierowana na tworzenie kwiatów.

Przykładem takich roślin są pierwiosnki (prymulki) czy niektóre gatunki cebulowych bylin (choć te ostatnie zazwyczaj przesadza się, gdy ich liście całkowicie obumrą i wejdą w stan pełnego spoczynku, aby uniknąć uszkodzenia tworzących się cebulek potomnych). Przeniesienie ich na nowe miejsce zaraz po kwitnieniu daje im wystarczająco dużo czasu na wzmocnienie systemu korzeniowego i zgromadzenie zapasów na kolejny rok. Ważne jest, aby gleba była wtedy odpowiednio wilgotna i temperatury umiarkowane, co wspiera proces ukorzeniania się. Taki termin pozwala również ogrodnikowi na ocenę, jak roślina sprawdziła się w danym miejscu i czy wymaga przeniesienia w celu poprawy warunków lub po prostu lepszego wyeksponowania jej urody.

Kiedy absolutnie unikać przesadzania?

Są pewne okresy, w których przesadzanie kwiatów powinno być bezwzględnie odradzane, chyba że sytuacja jest absolutnie awaryjna (np. ratowanie rośliny przed zniszczeniem). Ignorowanie tych zasad może prowadzić do silnego stresu dla rośliny, a w konsekwencji do jej osłabienia lub nawet śmierci. Przede wszystkim należy unikać przesadzania w okresach intensywnych upałów i suszy. Wysokie temperatury w połączeniu z niską wilgotnością powietrza i gleby drastycznie zwiększają transpirację (parowanie wody z liści), podczas gdy uszkodzony system korzeniowy nie jest w stanie efektywnie pobierać wody. Roślina szybko więdnie, a jej szanse na przyjęcie się w nowym miejscu są minimalne.

Podobnie, nie jest zalecane przesadzanie roślin w szczycie ich kwitnienia. Produkcja kwiatów i nasion pochłania ogromne ilości energii i składników odżywczych. Przesadzanie w tym czasie dodatkowo obciąża roślinę, prowadząc do zrzucania kwiatów, zahamowania dalszego kwitnienia, a nawet poważnego osłabienia, które może wpłynąć na jej kondycję w kolejnych sezonach. Aktywny wzrost wegetatywny, gdy roślina intensywnie rozwija liście i pędy, również nie jest najlepszym momentem, gdyż wszystkie zasoby są skierowane na budowanie biomasy. Oczywiście, silne mrozy oraz zamarznięta gleba całkowicie uniemożliwiają wszelkie prace ziemne związane z przesadzaniem, a próba ich wykonania jest szkodliwa zarówno dla narzędzi, jak i dla samych roślin. Zawsze celem powinno być maksymalne ograniczenie stresu dla przesadzanej byliny.

Szczegółowy przewodnik po przesadzaniu kwiatów: krok po kroku do sukcesu

Sukces przesadzania kwiatów nie zależy wyłącznie od wyboru odpowiedniego momentu, ale w równym stopniu od starannego przestrzegania właściwej techniki. Każdy etap, od przygotowania po pielęgnację po posadzeniu, ma znaczenie dla zdrowia i dalszego rozwoju rośliny. Odpowiednie wykonanie tych czynności minimalizuje szok transplantacyjny i zwiększa szanse na szybkie i bezproblemowe przyjęcie się w nowym miejscu.

Przygotowanie do przesadzania: fundament sukcesu

Staranne przygotowanie jest podstawą udanego przesadzania i decyduje o późniejszej kondycji rośliny. Poświęcenie czasu na ten etap opłaci się w przyszłości.

1. Wybór nowego stanowiska: To nie tylko kwestia estetyki, ale przede wszystkim potrzeb rośliny. Przede wszystkim trzeba dokładnie ocenić wymagania gatunku, który ma być przesadzony, pod kątem nasłonecznienia. Czy potrzebuje pełnego słońca, półcienia czy głębokiego cienia? Przykładowo, wspomniane funkie (hosty) najlepiej czują się w cieniu lub półcieniu, natomiast floksy i liliowce preferują stanowiska słoneczne, aby obficie kwitnąć. Należy również zwrócić uwagę na rodzaj gleby (piaszczysta, gliniasta, próchnicza), jej pH oraz poziom wilgotności. Warto pomyśleć także o przyszłym rozmiarze rośliny – czy będzie miała wystarczająco miejsca, aby się rozrosnąć, nie konkurując z innymi bylinami.
2. Przygotowanie podłoża: Nowe miejsce dla rośliny powinno być przygotowane z odpowiednim wyprzedzeniem – najlepiej na kilka dni lub nawet tydzień przed planowanym przesadzeniem. Należy głęboko przekopać glebę, usuwając wszelkie chwasty, w tym ich korzenie, zwłaszcza te trwałe, takie jak perz. Jeśli gleba jest jałowa, ciężka lub zbyt lekka, należy ją wzbogacić, dodając sporą dawkę dobrze rozłożonego kompostu lub obornika. Kompost to doskonały nawóz organiczny, który nie tylko dostarcza składników odżywczych, ale także poprawia strukturę gleby, zwiększając jej zdolność do zatrzymywania wody w glebach piaszczystych i poprawiając drenaż w glebach gliniastych. W przypadku ciężkich gleb gliniastych można również dodać piasku, aby poprawić przepuszczalność, natomiast do piaszczystych – gliny, dla lepszego zatrzymywania wilgoci.
3. Obfite nawodnienie: Na jeden do dwóch dni przed planowanym przesadzeniem roślinę, którą zamierzamy przenieść, należy bardzo obficie podlać. Wilgotna gleba wokół korzeni znacząco ułatwi jej wykopanie, pomagając zachować zwartą bryłę korzeniową. Dobrze nawodniona roślina jest również lepiej przygotowana do znoszenia stresu związanego z przesadzaniem, ponieważ jej komórki są w pełni uwodnione i mniej podatne na szybkie więdnięcie po wykopaniu. Należy jednak unikać przelania tuż przed samym zabiegiem, aby gleba nie była błotnista.

Wykopywanie rośliny: delikatność i precyzja

Ten etap wymaga ostrożności i precyzji, aby minimalnie uszkodzić system korzeniowy rośliny.

1. Narzędzia pod ręką: Przed przystąpieniem do pracy należy przygotować wszystkie niezbędne narzędzia: ostrą szpadel lub widły (widły często są lepsze, ponieważ mniej uszkadzają korzenie), ostry nóż ogrodniczy (niezbędny do dzielenia kępy), wiadro, taczki lub mocny worek do przeniesienia rośliny, a także rękawice ochronne. Czyste i ostre narzędzia zmniejszają ryzyko przeniesienia chorób i ułatwiają pracę.
2. Delikatne obkopywanie: Rozpocznij od obkopania rośliny po obwodzie. Odstąp od centrum kępy około 15-30 cm, w zależności od rozmiaru rośliny i jej systemu korzeniowego. Celem jest wykopanie jak największej bryły korzeniowej, aby zminimalizować uszkodzenia drobnych, włośnikowych korzeni, które odpowiadają za pobieranie wody i składników odżywczych. Głębokość obkopywania również zależy od gatunku, ale powinna być wystarczająca, aby podnieść cały krzew wraz z bryłą. Obkopuj ostrożnie, wbijając szpadel pionowo w ziemię.
3. Precyzyjne podnoszenie: Po obkopaniu ostrożnie podważ kępę rośliny i delikatnie ją podnieś z ziemi. Staraj się zachować bryłę korzeniową w jak najbardziej nienaruszonym stanie. Jeśli bryła jest luźna, możesz owinąć ją folią lub wilgotną tkaniną, aby zapobiec wysuszeniu korzeni. Minimalizacja uszkodzeń korzeni jest kluczowa dla szybkiego przyjęcia się rośliny w nowym miejscu.
4. Podział kępy (jeśli konieczny): Jeśli roślina jest duża, stara i wymaga odmłodzenia lub planujemy jej rozmnożenie, jest to idealny moment na podział. Użyj ostrego noża ogrodniczego, siekiery lub szpadla do podziału kłącza na mniejsze części. Każda nowa sadzonka (tzw. „dzielonka”) musi posiadać wystarczającą ilość zdrowych korzeni oraz co najmniej kilka pąków lub pędów. Wyrzuć wszelkie stare, zdrewniałe, martwe lub chore części rośliny. Przy podziale upewnij się, że narzędzie jest czyste, a rany na kłączach możesz opcjonalnie posypać węglem drzewnym lub preparatem grzybobójczym, aby zapobiec infekcjom.

Sadzenie w nowym miejscu: stabilny start

Prawidłowe posadzenie rośliny w przygotowanej wcześniej jamie ma decydujące znaczenie dla jej ukorzenienia.

1. Przygotowanie dołka do sadzenia: Wykop dół, który powinien być znacznie szerszy niż średnica bryły korzeniowej rośliny, a także nieco głębszy. Szerszy dół umożliwia swobodne rozłożenie korzeni i ułatwia im rozrastanie się w świeżej, spulchnionej glebie. Na dno dołka, zwłaszcza na ciężkich glebach, warto wsypać warstwę drenażową (np. żwiru, potłuczonej cegły), aby zapobiec zastojowi wody, który może prowadzić do gnicia korzeni. Następnie na drenaż należy wsypać warstwę żyznej gleby, wymieszanej z kompostem lub dobrze przekompostowanym obornikiem.
2. Umieszczenie rośliny: Ostrożnie umieść roślinę w przygotowanym dołku. Upewnij się, że szyjka korzeniowa – miejsce, gdzie pędy wychodzą z korzeni – znajduje się na tym samym poziomie, na którym była przed przesadzeniem. Sadzenie zbyt głębokie może prowadzić do gnicia szyjki korzeniowej i problemów z kwitnieniem (szczególnie u piwonii), natomiast zbyt płytkie może narazić korzenie na wysuszenie i przemarzanie. Rozłóż korzenie równomiernie w dole, jeśli nie są zwarte w bryle.
3. Zasypywanie i delikatne ubijanie: Delikatnie zasypuj korzenie ziemią, stopniowo ją ugniatając rękami lub lekko przydeptując stopami. Ważne jest, aby usunąć wszelkie kieszenie powietrzne, które mogą prowadzić do wysychania korzeni. Jednak unikaj nadmiernego ubijania, które może zbyt mocno zagęścić glebę i utrudnić dostęp tlenu do korzeni. Celem jest zapewnienie dobrego kontaktu korzeni z glebą.
4. Obfite nawodnienie po posadzeniu: Bezpośrednio po posadzeniu roślinę należy obficie podlać. Woda pomaga osadzić się glebie wokół korzeni, wypełniając ewentualne pozostałe kieszenie powietrzne i zapewniając natychmiastowy dostęp do wilgoci. Można również utworzyć wokół rośliny niewielki wał ziemny, który stworzy misę zatrzymującą wodę, ułatwiając jej wnikanie w głąb gleby bezpośrednio do strefy korzeniowej.

Pielęgnacja po przesadzeniu: klucz do szybkiej adaptacji

Odpowiednia pielęgnacja w pierwszych tygodniach po przesadzeniu jest równie ważna jak sam zabieg. Decyduje o tym, jak szybko roślina się ukorzeni i odzyska pełnię sił.

1. Regularne podlewanie: Przez pierwsze kilka tygodni, a nawet miesięcy po przesadzeniu (w zależności od pogody i pory roku), niezbędne jest zapewnienie regularnego i obfitego podlewania. Gleba wokół nowo posadzonej rośliny powinna być stale wilgotna, ale nigdy przemoczona. Monitoring wilgotności gleby jest bardzo ważny – należy sprawdzać ją palcem na głębokości kilku centymetrów. Rośliny po przesadzeniu mają uszkodzony system korzeniowy i nie są w stanie efektywnie pobierać wody, dlatego potrzebują naszej pomocy.
2. Ochrona przed słońcem: W pierwszych dniach po przesadzeniu, zwłaszcza jeśli pogoda jest słoneczna i upalna, warto zapewnić roślinie tymczasowe zacienienie. Silne słońce może prowadzić do szybkiego więdnięcia i spalenia liści, ponieważ roślina nie jest w stanie uzupełnić straty wody przez uszkodzone korzenie. Można użyć agrowłókniny, parasola, kartonu lub specjalnych cieniujących siatek. Cieniowanie zmniejsza transpirację i pozwala roślinie skupić się na regeneracji korzeni.
3. Mulczowanie gleby: Po podlaniu warto założyć warstwę ściółki (mulczu) wokół przesadzonej rośliny. Organiczne materiały, takie jak kora sosnowa, zrębki drzewne, słoma, skoszona trawa lub kompost, pomagają zatrzymać wilgoć w glebie, ograniczają wzrost chwastów (które mogłyby konkurować o wodę i składniki odżywcze) oraz regulują temperaturę gleby, chroniąc korzenie przed przegrzewaniem latem i przemarzaniem zimą. Mulcz przyczynia się również do stopniowego wzbogacania gleby w materię organiczną.
4. Unikanie nawożenia: Bezpośrednio po przesadzeniu roślina jest w stanie stresu, a jej system korzeniowy jest osłabiony. Podawanie nawozów w tym okresie może przynieść więcej szkody niż pożytku, prowadząc do tzw. „spalenia” korzeni przez nadmiar składników odżywczych, zwłaszcza soli mineralnych. Z nawożeniem należy poczekać, aż roślina wyraźnie się ukorzeni i zacznie wypuszczać nowe pędy, co będzie sygnałem, że jest gotowa na przyjęcie dodatkowych składników odżywczych. Dopiero wtedy można zastosować bardzo lekkie, zbilansowane nawożenie.

Specyficzne wymagania niektórych roślin: indywidualne podejście

Chociaż ogólne zasady przesadzania mają zastosowanie do większości bylin, niektóre gatunki wymagają specjalnego podejścia i uwagi ze względu na ich specyficzną budowę, tempo wzrostu lub wrażliwość. Poznanie tych indywidualnych potrzeb zwiększa szanse na sukces.

• Piwonie: Te majestatyczne byliny są prawdziwymi „domatorami” i absolutnie nie lubią być przesadzane. Jeśli jednak przeniesienie jest konieczne, najlepiej zrobić to pod koniec sierpnia lub na początku września. Piwonie należy wykopywać niezwykle ostrożnie, starając się zachować jak największą bryłę korzeniową. Najważniejszym elementem jest prawidłowa głębokość sadzenia: pąki odnawiające (oczka), z których wyrosną nowe pędy, powinny znajdować się na głębokości zaledwie 3-5 cm od powierzchni gruntu. Zbyt głębokie posadzenie piwonii jest najczęstszą przyczyną braku kwitnienia przez wiele lat. Zbyt płytkie z kolei może narazić pąki na przemarzanie.
• Irysy: Termin przesadzania irysów zależy od ich typu. Irysy bródkowe (kłączowe) zazwyczaj przesadza się po kwitnieniu, czyli od lipca do sierpnia, gdy ich kłącza intensywnie się rozrastają. Ich kłącza powinny być sadzone prawie na powierzchni gleby, tylko lekko przysypane ziemią, aby słońce mogło je ogrzewać. Irysy syberyjskie i japońskie, które tworzą bardziej zwartą kępę korzeniową, można przesadzać zarówno wiosną, jak i jesienią, sadząc je nieco głębiej. Zawsze należy wybierać zdrowe, młode fragmenty kłącza do sadzenia.
• Róże: Przesadzanie róż to zadanie wymagające precyzji. Najlepszy czas to okres ich głębokiego spoczynku: wczesna wiosna (przed rozpoczęciem wegetacji i rozwojem pąków) lub późna jesień (po opadnięciu liści). Przed wykopaniem róży zaleca się silne przycięcie pędów o około 1/3 do 1/2 długości, aby zmniejszyć powierzchnię transpiracji i zrównoważyć uszkodzenia korzeni. Należy wykopać bardzo dużą bryłę korzeniową, aby zminimalizować uszkodzenia. Po przesadzeniu i obfitym podlaniu, szczególnie jesienią, warto usypać kopczyk z ziemi lub kory wokół pnia, aby zabezpieczyć korzenie i pąki przed mrozem.
• Funkie (Hosty): Te niezwykle popularne rośliny są wyjątkowo tolerancyjne na przesadzanie i podział, co czyni je idealnymi dla początkujących ogrodników. Funkie można przesadzać praktycznie w każdym okresie wegetacji, z wyjątkiem szczytu letnich upałów. Najlepsze wyniki osiąga się jednak wiosną (gdy pędy dopiero zaczynają wychodzić z ziemi) lub wczesną jesienią. Ich gęsty, włóknisty system korzeniowy łatwo się regeneruje. Podział kępy jest również prosty – można to zrobić ostrym szpadlem, upewniając się, że każda część ma co najmniej jeden pąk i zdrowe korzenie.
• Liliowce: Są jednymi z najbardziej odpornych bylin na przesadzanie. Można je przenosić zarówno wczesną wiosną, jak i jesienią, a nawet w środku lata po kwitnieniu, jeśli zapewni się im regularne i obfite podlewanie. Ich mięsiste korzenie bardzo dobrze znoszą zmianę miejsca. Podział kępy jest często konieczny co kilka lat, aby utrzymać obfitość kwitnienia i zapobiec zagęszczaniu się.
• Floksy wiechowate: Te barwne byliny również czerpią korzyści z podziału i przesadzania co 3-5 lat, co zapobiega wyradzaniu się i zapewnia obfitsze kwitnienie. Najlepiej przesadzać je wczesną wiosną lub wczesną jesienią.

Stosując się do tych szczegółowych wskazówek, zarówno ogólnych, jak i specyficznych dla poszczególnych gatunków, każdy ogrodnik może z powodzeniem przesadzać swoje byliny. To nie tylko zapewni im zdrowie i długowieczność, ale także zagwarantuje obfite kwitnienie i bujny wzrost w nowym, sprzyjającym otoczeniu, czyniąc ogród miejscem pełnym życia i koloru.